Directeur

Na jaren ploeteren en zwoegen voor een baas, waaruit ik totaal geen voldoening haalde, ben ik in het afgelopen jaar zélf baas geworden. Ik ben ondernemer. En wat ik in mijn loopbaan van, pak ‘m beet, 25 jaar als medewerker vaak niet vond, vind ik nu wel. Waardering en erkenning en zo.

Kreeg ik die waardering voorheen als financieel gebaar maandelijks op mijn rekening gestort, nu werkt het door op mijn hele hebben en houden. Natuurlijk hou ik een leuk salaris over, dat heb ik tenslotte zelf in de hand, maar ik vóel me ook echt gewaardeerd als een opdrachtgever zijn of haar oprechte dank toont voor mijn werk. Hoe een smiley in een whatsapp-bericht een mens gelukkig kan maken he?

De baas zijn van je eigen onderneming is best een onderneming. Hard werken en iedereen tevreden houden. Zorgen dat je facturen op tijd betaald worden en last but not least, de belastingdienst voorzien van wat extra centen. Best veel werk allemaal hoor.

Er zijn echter ook directeuren die de waardering van hun klanten minder belangrijk vinden. Of zelfs helemaal geen band met hun klanten hebben. Zo vermoed ik dat de bazen van een zekere hypotheek-tussenpersoon-bedrijf en een bepaalde verzekeringsmaatschappij het geen reet kan schelen hoe ongelooflijk slecht sommige klanten hun dienstverlening en bijbehorende werkzaamheden ervaren. Niet omdat ze dat zomaar vinden, maar omdat ze als oud vuil behandeld worden. Ondanks dat ze maandelijks een fiks bedrag innen van hun klanten die daar (meestal) heel hard voor werken.

Ik ben ook zo’n klant. Bovengenoemde bedrijven hebben het voor elkaar gekregen om mij gefrustreerd en kwaad te krijgen. En een beetje wanhopig ook. Er is namelijk een bepaalde periode in mijn leven die ik wil afsluiten, vergeten en verbannen. Omdat het niet zo’n leuke tijd was en ik er heel hard voor gewerkt heb om mijn emotionele en mentale gezondheid weer op een normaal niveau te krijgen.

Om kort te gaan: na een jaar en tien maanden strijd, ben ik op 12 november ontslagen uit hoofdelijke aansprakelijkheid. De bouwval waar ik eigenaar van was, is godzijdank niet meer van mij. De hypotheekadviseur en de notaris hebben hun werk keurig gedaan. En dan zou je denken dat het klaar is. Maar niets is minder waar. De hypotheek én de bijbehorende verzekering proberen tot op de dag van vandaag nog steeds grote bedragen van mijn bankrekening af te schrijven. Ik zal iedereen de uitgebreide inhoud van de aktes besparen, maar er staat 1 ding in wat hiervoor van belang is: vanaf 12 november is de rekeninghouder voor de betalingen gewijzigd in een andere partij. Met naam en rekeningnummer keurig vastgelegd in de notariële akten.

Beste directeuren van de hypotheekverstrekker en verzekeringsmaatschappij, ik ben woest. Het énige wat er hoefde te gebeuren is het rekeningnummer veranderen. En daarnaast een reactie op mijn klachtenbrief, waarin ik eind december vorig jaar vroeg om in elk geval even te reageren. Het is nu eind januari en ik heb geen enkele reactie ontvangen. Ondertussen proberen jullie nog steeds mijn rekening leeg te trekken voor een woning waar ik helemaal niets meer mee te maken heb. Waarvoor alles keurig zwart op wit staat vastgelegd. Voor een kuttijd waar ik niks meer mee te maken wil hebben!

En ik weet heus wel dat mijn eenmanszaak niet te vergelijken is met jullie megabedrijven hoor. Maar er is wel één overeenkomst: we moeten allemaal gewoon ons werk doen. Op tijd en naar tevredenheid. Een beetje menselijkheid en empathie zijn leuke extraatjes, die bij mij van nature aanwezig zijn. Bij jullie?

Ik was voornemens een smiley te whatsappen om mijn waardering voor jullie werk te uiten, maar dat kunnen jullie wel vergeten. Deze directeur is niet tevreden.